Instrukcja dla Autorów Gazety Teatralnej „Didaskalia”
Teksty nadesłane do redakcji „Didaskaliów” powinny być przygotowane według następujących reguł:
DŁUGOŚĆ TEKSTU
- artykuły naukowe: 40 tysięcy znaków (ze spacjami),
- recenzje spektakli: 9 tysięcy znaków (ze spacjami),
- recenzje książek: 7 tysięcy znaków (ze spacjami).
FORMAT TEKSTU
- czcionka: 12pt, Times New Roman, odstęp 1,5,
- pliki z rozszerzeniem: .doc lub .docx.
- tytuły spektakli, książek, filmów, płyt, wystaw itp. piszemy kursywą, a czasopism w cudzysłowie,
- nazwy teatrów, kin, klubów i instytucji piszemy bez cudzysłowu, prosto
- cytaty krótkie umieszczamy w cudzysłowie w tekście, a długie (powyżej trzech wersów) oddzielamy linijką przerwy i piszemy czcionką 10pt, wg wzoru:
„Każdy może pisać historie, pod warunkiem, że pisze je ciekawie, wyczuwa «modną» problematykę i przekona wydawcę, że dobrze się sprzeda” – stwierdza Domańska.
Biff:
Wstaję pracuję wstaję kulam ten życiorys jak kulę śniegową przed sobą kulam
mówię rzeczy zarabiam pieniądze i co mi będziesz tutaj prąd odłączyć chciał najlepiej
pierdolę takie krytyczne podejście do mnie
no za co?
Za co?
Że chcę mieć coś mieszkać pracować co?
FORMAT WYWIADU
- pytania piszemy czcionką pogrubioną,
- odpowiedzi czcionką niepogrubioną,
- kolejne pytania oddzielamy pustą linijką,
- w przypadku jednego rozmówcy imiona i nazwiska rozmówcy oraz autora wywiadu podajemy tylko pod tytułem, wg wzoru:
Arkadina z Arkadii
Z Marią Maj rozmawia Joanna Targoń
Jak się pracuje nad takim przedstawieniem? Na początku nie było tekstu, tylko improwizacje?
Praca była fantastyczna; te improwizacje były fantastyczne. W Mieście snu Krystian zaproponował nam tak: najpierw wy, potem ja. Nie znaliśmy jeszcze swoich ról, przyjechaliśmy do Perły, Miasta Snu, jako my. Ze swoimi marzeniami, wyobrażeniami po przeczytaniu książki Kubina.
Nie było w tekstu?
Nie, nie było.
W przypadku kilku rozmówców przy każdej wypowiedzi podajemy pełne imię i nazwisko, wg wzoru:
Wasze dotychczasowe spektakle kazały mi przepatrywać swoje poglądy i emocje, i dokładnie sprawdzać, czy przypadkiem nie są cudze, narzucone. Miałam z tego wprawdzie masochistyczną, ale jednak przyjemność. W Courtney Love stawiacie mnie pod ścianą w zupełnie inny sposób. Tym razem każecie mi z całą powagą zadawać sobie samej takie pytania, które zwykle odkłada się na potem, albo się je po prostu wypiera, żeby jakoś iść dalej, pytania esencjonalne, osobiste, piekielnie niewygodne i bolesne. Trudno z nich wybrnąć i przyjemność jakby mniejsza. I żadnego światła w tunelu.
MONIKA STRZĘPKA: Bo to jest spektakl zrodzony z depresji. Jakoś tak trafnie to nazwałeś niedawno, Pawełku. Było tam coś o odmętach… najgłębszych, coś o piekle... Jak to powiedziałeś?
PAWEŁ DEMIRSKI: Ale co dokładnie mówiłem?
MONIKA STRZĘPKA: Gdybym pamiętała, to bym cię nie pytała. No i właśnie, tak tu sobie żyjemy, na tej emeryturze we Wrocławiu. Siedemdziesięciolecie grunge’u, pamięć trochę szwankuje.
FORMAT PRZYPISÓW
- przypisy konstruujemy w stylu APA: w nawiasie okrągłym wpisywane są nazwisko autora oraz rok ukazania się publikacji, numery stron podawane są w przypadku dosłownego cytowania tekstu. Nazwiska, rok oraz numery stron oddzielamy przecinkiem, wg wzoru:
„Każdy może pisać historie, pod warunkiem, że pisze je ciekawie, wyczuwa «modną» problematykę i przekona wydawcę, że dobrze się sprzeda” (Domańska, 2006, s. 42),
- w przypadku gdy nazwisko autora lub rok publikacji pojawia się w tekście jako fragment zdania w nawiasach wpisujemy tylko brakujące informacje, wg wzoru:
Jak pisze Domańska: „Każdy może pisać historie, pod warunkiem, że pisze je ciekawie, wyczuwa «modną» problematykę i przekona wydawcę, że dobrze się sprzeda” (2006, s. 42),
- w przypadku kilku występujących po sobie cytatów (lub odniesień) z tego samego źródła przy pierwszym cytacie podajemy nazwisko autora, rok wydania i stronę, a w kolejnych - jedynie stronę, wg wzoru:
"Każdy może pisać historie" (Domańska, 2006, s. 42). By je opublikować, musi jednak przekonać wydawcę, że jego książka "dobrze się sprzeda" (s. 42).
- komentarze nieujęte w tekście głównym zamieszczamy w przypisach numerowane kolejnymi cyframi arabskimi,
- pod tekstem umieszczamy bibliografię, wg wzoru:
Książki
Domańska, Ewa, Historie niekonwencjonalne. Refleksja o przeszłości w nowej humanistyce, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2006.
Bruner, Jerome, Kultura edukacji, tłum. T. Brzostowska-Tereszkiewicz, Universitas, Kraków 2006.
Artykuł w tomie zbiorowym
Majchrowski, Zbigniew, Szczątki założycielskie, [w:] 20-lecie. Teatr polski po 1989 roku, red. D. Jarząbek, M. Kościelniak, G. Niziołek, Ha!art, Kraków 2010.
Artykuł w czasopiśmie
Burzyńska, Anna R., Tradycja i profanacja, „Dialog” 2012 nr 12.
Artykuł w dzienniku
Derkaczew, Joanna, Ziemia niespełnionych obietnic, „Gazeta Wyborcza online”, 14 IX 2009.
Źródła internetowe
Jopek, Joanna, Z intelektualnym zapleczem, http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128891.html, dostęp 17 V 2013.
INFORMACJE ZAŁĄCZANE DO TEKSTÓW
- streszczenie artykułu naukowego (do 100 słów) powinno zawierać opis podejmowanej problematyki oraz stosowanej metodologii,
- krótka nota biograficzna (w przypadku autorów po raz pierwszy współpracujących z redakcją; stali autorzy powinni na bieżąco aktualizować swoje noty).
INFORMACJE DODATKOWE
- tekstów nie zamówionych redakcja nie zwraca,
- redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania skrótów i zmian w publikowanych tekstach,
- teksty prosimy nadsyłać na adres: redakcja@didaskalia.pl. |